Kategori: Fatih

• 

• 

• 

istanbul -fatih – baş imam sokakta

Ta Buhara’dan kalkıp İstanbul fethine katılan ve Ni’me’l-Ceyş’den (mutlu gazilerden) olan yedi yüce zat, Fatih, Malta Baş İmam Sokağı üzerinde müstakil türbelerinde medfundurlar. Kitabelerinde:

‘’ Seyyid Hamza, Seyyid Ukeyl, Seyyid Abdulaziz, Seyyid Abdurrahman, Seyyid Abdürrahim, Seyyid Abdülgafür. Seyyid Cafer ruhları için Fatiha ‘’ yazılıdır. Kazlıçeşme, Demirhane Caddesi üzerinde de Yedi Emirlerin türbeleri vardır. Caddeye bir kapısı ve bir penceresi olan incir ağacının gölgesinde medfun olan bu yedi fetih gazisinin güzel bir kitabeleri vardır:

Gazi fetihte Sultan Mehmed Han ile bu yedi kimse beraber anın ile darbetmişti. Cümlesi birden şehadet şerbetini nuş eyleyip Yedikule haricinde bunca yıl esrar Etmişti. 1297.

Kaynak ; İstanbul Evliyaları ve Fetih Şehidleri – Şevket Gürel , İstanbul’daki Tarihi Türbe ve Mescidleri İmar Vakfı , 1988

• 

• 

• 

İstanbul – Fatih çarşamba da Mesnevihane camiinde

…….

Kabirleri; Silivrikapı Caddesi ile Seyfullah Efendi Sokaklarının kesiştiği yerde ve set üstündedir. Hazret-i Hüşeyin neslinden, Seyyid Nizam Hazretlerinin oğludur. Ümmî Sinan Hazretlerinin halifelerindendir. Kibar-ı evliyaullahdan, aşık ve irfan sahibi yüce bir Velidir. Sultan Üçüncü Murad şeyhlerindendir.

Ümmî Sinan’ın halifesi olan Seyyid SeyfuIIah Efendi bir gece rüyasında şeyhinin kendisine geldiğini ve yaklaştıkça küçüldüğünü ve tamamen yanına gelince kaybolduğunu görmüş ve zuhuratı Ümmî Sinan Hazretlerine söylemiş. O da:

«Sana şeyh’de nasıl fani olacağı gösterilmiş, sen de şeyhine yaklaştıkça küçülmeli, nihayet onda fani olmalısın» diye rü’yayı tabir buyurmuştur. 1601 tarihinde vefat etmiştir.

Seyyid Seyfullah Hazretleri divan sahibi olup kerametleri pek çoktur

Kaynak ; İstanbul Evliyaları ve Fetih Şehidleri – Şevket Gürel , İstanbul’daki Tarihi Türbe ve Mescidleri İmar Vakfı , 1988

adres

• 

• 

İstanbul – Fatih – Kocamustafapaşa – Belgrad kapısı Hacı Piri cad.

 

• 

• 

• 

• 

• 

İstanbul – Fatih – Unkapanında Haraççı Karamehmet Cami karşısında.

 

 

Kabirleri; Unkapanı Üsküplü Caddesi üzerindedir, ismi Nalıni Mehmed Mimi Dede’dir. Melamî büyüklerindendir. Bergamalı’dır. Geçimini Nalıncılık yaparak temin ederdi. Herkes gibi bu mübareğin nefsi de ölüm şerbetini içerek vatan-ı aslisine yürüdü.

Bir Cuma günü Sultan Üçüncü Murad Han, İstanbul esnafını kontrol etmek ve halkın durumunu tedkik etmek üzere, yanına Şeyhü’l-İslam’ı da alarak, tebdil-i kıyafet ile çarşıya çıkar. Padişah Üçüncü Murad, Fatih semtinde gezerken bir kalabalık görür ve Şeyhü’I-İslam’a dönerek der ki: – Git var, oradaki kalabalık ne ister! Şeyhü’l-islam, Padişahın bu sözü üzerine kalabalığın bulunduğu yere gider. Durumu öğrenir ve Padişaha şunlan söyler: – Padişahım, zındık dedikleri bir adam ölmüş. Cenazesini kimse yıkamak istemiyor.

Yıkayıp yıkamamak için tereddüt gösteriyorlar ve münakaşa ediyorlar. Padişah, Şeyhü’l-İslam’ın bu sözü üzerine daha da meraklanır ve kalabalığın içine karışır, önüne gelen birine sorar: — Kimdir, bu zındık dediğiniz adam? — Nalıncılık yapan ihtiyar bir sanatkardı ve adına Nalıncı Baba derlerdi. — Bu Nalıncı Baba’ya niçin zındık derlerdi? — Efendim, bu Nalıncı Baba, Cuma namazı dışında camiye gitmez ve namaz kılmazdı. Kazandığı para ile her akşam şarap alır, evine götürür ve içerdi. Ayrıca, her cuma akşamları da baştan çıkmış uygunsuz kadınları evine toplar, alem yapardı. Bu sebeble. bu zındık adamın cenazesini yıkamak ve namazını kılmak caiz değildir. Padişah aldığı bu cevaplar üzerine daha da meraklanır. Şeyhü’l İslamın kulağına eğilerek: — Bu durum bana çok garip geliyor. Bu fakir Nahncı Baba’nın cenazesi ortada kalmasın.

Bu işi biz yapalım! Ben cenazenin suyunu dökeyim sen de yıka! Şeyhü’l-îslam, Padişahın bu isteği üzerine hemen cübbesini çıkarır ve cenazeyi yıkamak üzere hazırlanır. Bu arada Padişah da kollarını sıvar ve orada bulunan bir su kabını eline alarak kaynamakta olan kazandaki sıcak sudan, cenazenin suyunu döker. Padişah ve Şeyhü’l-İslam, herkesin garip bakışları arasında Nalıncı Baba’nın cenazesini yıkarlar, hazırlarlar, namazını kılıp gömülmesini sağlarlar. Bir müddet sonra Padişah Üçüncü Murad Han, merak ettiği bu garip olayı anlatmak için Nalınçı Baba’nın hanımını saraya çağırtır ve sorar: Hatun, siz kimin eşisiniz? — Nalıncı Baba’nın — Koçanız nerede? . . — Kocam. bir hafta evvel vefat etti Padişahım — Koçan ne iş yapardı? — Efendim! Çok güzel nalınlar yapardı. Geçimimizi onunla sağlardık. — Senin koçan güzel nalın yaparmış, fakat zındıkmış. Buna ne dersin? — Zındık değildi Padişahım. — Böyle söylersin ama, senin kocan camiye gitmez ve namaz kılmazmış, öyle mi? — Beş vakit namazım kılardı. Eve geldiği zaman da gece sabaha kadar ibadet ederdi. — Peki, her gün aldığı şarapları ne yapardı? — Kocam her akşam şarap getirirdi Padişahım ama eve gelince iki rek’at namaz kılar, Allah’a şükrederdi. Ve derdi ki:

Allahım! Mü’min kullarının şarap içmelerine mani olabilmek için bana bugünkü kazancımdan iki kilo şarap almayı nasip eylediğin için sana şükürler olsun. Sen büyüksün, günahkar kullanımı afveyle! der ve şarapları helaya dökerdi. — Böyle dersin hatun ama senin koçan her cuma akşamları uygunsuz kadınları eve toplar onlarla eğlenirmiş. — Evet padişahım. Kadınları eve çağırır fakat kendisi başka yere gider, onun hazırladığı nasihatları ben kadınlara okurdum. Böylece bir çok kadın, pişman olup tevbe etmişlerdir. Kocamın bu hali çeşitli dedikodulara sebep olmuş ve adı zındığa çıkmıştı.

Bundan dolayı da herkes ona zındık adam demeye başlamıştı. Bu durum daha da ileriye gitmiş, kendisine nalın yaptırmaz oldular. Böylece geçimimiz zorlaşmıştı. Fakat çok iyi nalın yaptığı için, yalnız civar yerlerden gelenler nalın yaptırıyorlar ve biz de geçimimizi kıt kanaat temin ediyorduk. Ben kendisine bu huyundan vazgeçmesi için durmadan yalvarıyor: ‘’Adam. Adam.. Bak hastasın Bir gün ölüp kalacaksın. Adın zındığa çıktı, cenazeni yıkayacak insan bulamayacağız. Cenazen ortada kalacak, vazgeç bu huyundan!..» dediğini zaman, o bana deridi ki: — Hatun! Hatun.. Sen onu merak eylersin? Ben Öldüğüm zaman benim cenazem ortada kalmaz. Benim cenazemi şeyhü’I-islam yıkar, padişah da suyumu döker. Sen merak etme!. Bir gün öldü kaldı. Kimse cenazesini zındık diye yıkamak istemedi. Fakat o sırada iki garip adam geldi, Biri cenazesini yıkadı. diğeri de suyunu döktü. Ve yine o iki garip adam tarafından namazı kılınıp defnedildi. Padişah, kadına bir kese attı ihsan eder ve kadının ölünceye kadar geçiminin temin edilmesi için emir verir, kadını saraydan uğurlar. Padişah Üçüncü Murad öğrendiği bu durum karşısında Nalıncı Baba’nın türbesini yaptırır ve başına da bir türbedar tayin eder.

………..